de liefde

Het begon in de kleuterklas. Naar't schijnt. Ik had daar een lief. Veel weet ik er niet meer van, alleen dat ik er smiley badges van kreeg. Op dinsdag kreeg Carolien die, op woensdag Sarah, op donderdag Vanessa en vrijdag Valerie.

Hem zie ik heel af en toe nog terug. Zonder smiley badges. Gelukkig maar.

Toen werd ik plots elf en ging op scoutskamp. Niet mijn eerste kamp maar wel de eerste keer dat mijn  hormonen op hol sloegen. Compleet op hol. Bakvisserig op hol. Gelijk in de Joepie. Ik ging internationaal. Een Ier. Die toevallig op vakantie was en zo meemocht op kamp. En mij mijn eerste kus gaf. In het bijzijn van één van mijn beste vriendinnen. Want die sprak Engels. Ik kon enkel: aaai luuuw joe zeggen.
Hij zorgde ervoor dat ik niet bang was in het donker. 'T was van korte duur.

Hem zag ik toevallig deze zomer terug op facebook. in een trouwkostuum met naast hem zijn Ierse deerne. 

Tussen mijn vijftiende en zeventiende is er een waas van verliefdheden/ lusten/zottigheden. Sommigen waren onvergetelijk. In al hun goedheid. Zo waren ze niet allemaal. Helaas.

Waarvan: de one night tent, de toyboy, de juiste jongen uit het verkeerde dorp, de verkeerde jongen uit het juiste dorp, de geheime verliefdheid, vakantieliefde, de kerel met de gepimpte scooter, het weddenschapslief, 't ex-lief van mijn beste vriendin, een internetdate en een beste vriend crush.

Met geen van hen hield ik het langer dan drie maand uit, met sommigen zelfs geen hele avond. Hier zie ik er niet zoveel van terug. Misschien bij sommige maar best ook ;)

En toen kwam ik Jan tegen. Ook op de scouts. Even oud als mij. Goed en degelijk. We lachten heel wat af na school. En in't weekend. Gingen samen kamperen. Naar het eindejaarsbal. Hij was mijn eerste échte liefde. Zo voor eeuwig en altijd. U kent dat wel. Man, wat was ik verliefd. Hij was zo sterk. Voorspelbaar. De wereld was van ons. Dacht ik.
En u voelt aan uw kleine teen dat er een maar aan zat te komen. (Of u las mijn persoonsbeschrijving eens goed door). Goed en degelijk bleek ook een *eikelig* kantje te hebben. Hij had aan mij niet genoeg.
Mijn wereld verging. Echt. Gedaan met sprookjes, vertrouwen, zelfvertrouwen en lachen.
Gedaan met onvoorwaardelijke liefde.

Naar Jan kon ik lang niet kijken met een gevoel van stompen recht in mijn maag. Ik zag hem nog (scoutsgewijs) regelmatig. Ik heb hem vervloekt met alle vormen van schijterij. Haar ook natuurlijk.

Alles slijt. Nu zie ik hem heel af en toe nog eens. En kan ik enkel lachen om mijn verliefde naïviteit.

En toen zag ik Tom. Hij was roadie van een plaatselijke band en stond op een podium te prutsen met wat draden en snoeren en ik zuchtte: waarom kan er zo iemand eens niet verliefd worden op mij. Iemand met een passie. Ohja iemand met een poepke gelijk hem (een beetje oppervlakkigheid is mij niet vreemd). Verder dan gezucht is het toen niet gekomen.
Maar als ik terugdenk aan mijn gezucht voel ik het allemaal weer opborrelen. Een dikke week later bleek dat hij ook zoiets moet gedacht hebben (alleen van dat poepke ben ik niet zo zeker ;) )
Hij bracht mij in de war, nam me mee naar optredens, bracht me van mijn stuk, zei dingen waar mijn lachspieren de dag nadien nog pijn van deden, stelde zichzelf in vraag, was kritisch, zei dingen waar ik even niets op wist te zeggen, deed mij genieten.
Ik speelde van "hard to get" (remember Jan) Maar heel lang heb ik dat niet kunnen volhouden. Tom kwam zeer regelmatig naar mijn kot om mijn verdriet weg te nemen, om mijn hart en lijf te vullen met een warmte, om mij te veroveren.
En 't is hem gelukt. En hoe, jongens toch!
We schreven lange brieven naar elkaar, hij begon terug te studeren, ik ging naar het buitenland op stage, hij kocht mij een ring, we gingen op reis naar Kroatië, hij leerde me een andere Sofie kennen, eentje die ook rustig kon zijn, eentje die zich niet steeds (woordelijk) moest bewijzen.
Hij bleek een veel betere student te zijn dan dat iedereen dacht, ging ook op buitenlandse stage én ik moest hem bezoeken. Drie maanden zonder hem, bleek toch wat veel te zijn.Hij koos jobs uit die hem boeide en liet mij bloeien. We waren er bij als er vuurshows gegeven werden, hielpen mee een circusschool oprichten.
Hij wou met mij samenwonen, ook al kon ik niet koken. Dat gaf al eens vonken. Letterlijk én figuurlijk. We gingen nog meer op reis, we droomden van een lange reis. Tom jaagt zijn dromen na en een paar jaar later gingen we 6 maand op reis. Hij met daden en ik met woorden. We kochten daar een moto, vierden carnaval in Brazilië, trokken van hier naar daar,...Een aanrader zo'n reis. Hij behaalde ondertussen nog wat diploma's, we maakten nog een paar keer geweldig ruzie, Ik werd reisbegeleider en ging naar Molenbeek werken, een school mee verder opstarten.
Hij trok op roadtrip en ik werd zwanger (van hem hé). Ik leerde stikken. Hij fietsen maken. We gingen nog steeds naar optredens. Minder regelmatig. Zijn vrienden werden die van mij.
We kochten een huis (en kregen eerst Ida), hij verbouwde dit, ondertussen werd ik nog eens zwanger van Oscar. We verhuisden en ik werd nog eens zwanger van Jef.

En nu zit ik hier. Terug te zuchten.
Oh man. Hij zit onder mijn vel. Mijne Tom, al 12 jaar lang.

Meer van dat, alstublieft

(Disclaimer: dit is een redelijke subjectieve weergave. En hoewel ik mijn best heb gedaan om te informatie zo lief en foutloos weer te geven, kan ik niet verantwoordelijk gesteld worden voor eventuele meningsverschillen, trauma's of andere beschadigde consequenties. Voor eventuele opmerkingen of aanvullingen, gelieve te mailen. Waarvoor dank!)