Bambi in wolvenvacht

Er zijn zo van die stofjes... ze liggen al jarenlang in mijn kast, en hoe meer ik ze zie, hoe mooier ik ze vind - en hoe minder ik er dus in wil knippen, want dan zijn ze onherroepelijk gebruikt.

Dit tricootje, eentje uit de toenmalige collectie van het Finse merk Metsola, is er zo eentje. Ik kocht het al toen Ernest nog niet geboren was. Een vriendin bestelde stofjes in het Hoge Noorden en vergiste zich daarbij nogal ferm - en eindigde dus met 4m ipv de bedoelde 1m. Ik kocht toen een halve meter van haar over, met het idee er een kruippakje voor onze tweede spruit van te maken. Ahum... Nu drie jaar later werd het geen babypakje meer, maar een stoere pyama voor mijn kleine prins.

Ik twijfelde nog even, of zo'n bambistofje eigenlijk wel voor jongens kon, maar besloot er gewoon voor te gaan. En ja hoor, perfect!

En ik zei het hier al, na mijn Compagnie M.-zomer werd het nu tijd voor onze andere Vlaamse patronenontwerpsters, en ik greep het eerst naar een patroon van Zonen09. Het patroon werd Wolf. Tweedelig weliswaar, want pampers verversen met zo'n jumpsuit lijkt me niet handig.
Wat ben ik blij, trouwens, dat Ernestje eindelijk - bijna - in de Zonen09-patroontjes gegroeid is! Gemakkelijk is het niet, aangezien zijn armpjes en beentjes heel kort zijn, maar uiteindelijk verkreeg ik een patroon dat hem past. Ik mat hem op, en vergeleek ook met een gekochte pyama die hem goed past. Zo eindigde ik met maat 92 standaard voor het shirt, en maat 86 small voor de broek - ik verkleinde de broek dus zelf een maatje. Van die verkleinde broek moest ik dan nog wat centimeters afknippen, en eigenlijk is het nog een klein beetje te lang, maar soit, zo heeft hij er hopelijk nog lang geniet van.

Verder koos ik ervoor de schouderstukken niet te gebruiken, zo'n cape is nu toch nog niets voor hem. Ik verknipte het patroondeel voor de broek wel alsof ik er zakken in zou steken, en gebruikte dat aparte patroondeel om er het laatste stukje bambistof mee te verwerken.

Foto's maken van Ernest is niet evident. Stilzitten is niet aan hem besteed. Als we hem op zijn voetjes zetten tegen een muur, of tegen een keukenkast zoals in dit geval, dan blijft hij staan omdat hij nu eenmaal nog niet alleen loopt. En als we hem dan ook nog eens entertainen door hem een of ander prulletje te laten pakken en weggooien, dan begint hij het nog leuk te vinden ook.

En ziehier zijn favoriete pose van het moment :-)

Zo, het patroon is er, ik kan aan een bandwerkje beginnen. Meneertje heeft nog wel wat meer pyama's nodig, en ik heb nog wel wat tricootjes liggen die hiervoor kunnen dienen. To be continued!